6 ရာစုမှ 17 ရာစုအထိ ဥရောပသည် စွမ်းအင်နှင့် စွမ်းအားများစွာ လိုအပ်သည့် ကြီးမားသော စက်မှုဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုကို တွေ့ကြုံခဲ့ရသည်။ ဤကာလအတွင်း လယ်ယာကဏ္ဍဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးတွင် လူသားနှင့် တိရစ္ဆာန်တို့၏ စွမ်းအားကို အစားထိုးရန်အတွက် အခြားသော စွမ်းအင်များလည်း လိုအပ်ပါသည်။ မိုင်းတွင်းရှိ ရေများကို စက်မှုလုပ်ငန်းသုံး ရေနုတ်မြောင်းနှင့် စိုက်ပျိုးရေးတွင် ဆည်မြောင်းအတွက် ဆိုလာစွမ်းအင်ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားလျက်ရှိသည်။ ရေသည် နေ၏ စွမ်းအင်ကို မည်သို့ ကြိုးဆွဲချနိုင်သနည်း။ သိပ္ပံပညာရှင်တွေ သူတို့လမ်းရှိတယ်။
1615 ခုနှစ်တွင် ပြင်သစ်အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦး Descaux သည် နေရောင်ခြည်စွမ်းအင်သုံး ပန့်ကို တီထွင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ဤပန့်အမျိုးအစားသည် နေသာသောနေ့များတွင်ပင် ရေကို အဆက်မပြတ်စုပ်ထုတ်နိုင်ပြီး လက်တွေ့တန်ဖိုးမရှိပါ။ နောက်ပိုင်းတွင် နောက်ထပ် ပြင်သစ်အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦးဖြစ်သည့် Belidol (1697-1761) သည် ရေကို အဆက်မပြတ်စုပ်ထုတ်နိုင်သည့် နေရောင်ခြည်စွမ်းအင်သုံး ပန့်တစ်လုံးကို တီထွင်ခဲ့သည်။
သူ့ပန့်မှာ အခေါင်းပေါက်နဲ့ ရေအရင်းအမြစ်နဲ့ ချိတ်ဆက်ထားတဲ့ ပိုက်တွေ ပါဝင်ပါတယ်။ မစုပ်ခင်မှာ ရေကို ပန့်ရဲ့ အခေါင်းပေါက်ထဲကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ ရေမျက်နှာပြင်၏ အမြင့်သည် ဘောလုံးထိပ်မှ AB လေယာဉ်သို့ရောက်ရှိရန် လိုအပ်သောကြောင့် ပန့်သည် နေနေသရွေ့ ရေကိုစုပ်ထုတ်နိုင်သည်။ ရေကို ဒီနည်းနဲ့ ဘာကြောင့် စုပ်ပေးနိုင်တာလဲ လို့ တွေးမိနိုင်ပါတယ်။ နေ့ဘက်တွင် နေရောင်ခြည်သည် အခေါင်းစက်လုံး၏ထိပ်တွင် လေကို အပူပေးသည်။ လေသည် ကျယ်လာပြီး ဖိအားများလာကာ ရေသည် အထက်ကန် (သို့မဟုတ်) လယ်မြေများကဲ့သို့ အခြားနေရာများသို့ စီးဆင်းသွားပါသည်။ ညဘက်တွင် နေရောင်မရှိ၊ အပူချိန်ကျဆင်းသွားသည်၊ အခေါင်းပေါက်အတွင်းရှိလေသည် အေးပြီး ကျုံ့သွားကာ လေထုဖိအားအောက်သို့ ဖိအားကျဆင်းသွားသည်။ ထို့နောက်၊ ရေအရင်းအမြစ်ရှိရေကို အခြားတစ်လမ်းသွားအဆို့ရှင်မှတဆင့် အခေါင်းပေါက်ထဲသို့ စုပ်ထုတ်သည် (ဘောလုံး(ပန့်)အောက်တွင် ရေသာဝင်သော်လည်း ရေမထွက်ပါ)။ နောက်တစ်နေ့ နေထွက်သောအခါတွင် ရေစုပ်ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်ကို ထပ်ခါထပ်ခါ လုပ်ဆောင်သည်။
Belidol ၏ ဆိုလာစွမ်းအင်သုံး ပန့်သည် အလွန် ထက်မြက်ပြီး ရေကို အလိုအလျောက် အဆက်မပြတ် စုပ်ပေးသည်။ သို့သော် ဆိုလာပန့်သည် ဆိုးရွားသည့် အားနည်းချက်တစ်ခုလည်း ရှိပြီး နေသာသောနေ့များတွင်သာ အလုပ်လုပ်နိုင်ပြီး မိုးရွာသောနေ့များတွင် ၎င်းသည် "အနားယူမည်" ဖြစ်သောကြောင့် အသုံးပြုရန် အဆင်မပြေပါ။ ရေနွေးငွေ့သုံး ပန့်များ ထွန်းကားလာသဖြင့် ဆိုလာစွမ်းအင်သုံး ပန့်များကို စျေးကွက်ထဲမှ ညှစ်ထုတ်ကာ စက်များကဲ့သို့ "သိပ္ပံအရုပ်များ" ဖြစ်လာခဲ့သည်။
သို့သော် ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်နှစ်များဆီ လှုပ်ခတ်မှုနောက်ပိုင်း ဆိုလာစွမ်းအင်သုံး ပန့်များ ပြန်လည်ထွန်းကားလာခဲ့သည်။ တစ်ခုမှာ ဆိုလာစွမ်းအင်သည် ဆီ၏အစိတ်အပိုင်းကို စွမ်းအင်အဖြစ် အစားထိုးနိုင်သည်။ ဒုတိယအနေနဲ့ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ညစ်ညမ်းမှုကို လျှော့ချပေးနိုင်ပါတယ်။ ဒီဇယ်နှင့် ဓာတ်ဆီ ပန့်များသည် ကာဗွန်ဒိုင်အောက်ဆိုဒ်နှင့် အခြားအန္တရာယ်ရှိသော ဓာတ်ငွေ့များ အမြောက်အမြား ထုတ်လွှတ်သောကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကာကွယ်ရန် ဆိုလာပန့်များသည် ဤပြဿနာ မရှိပါ။ ၁၉၇၄ ခုနှစ်တွင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု ဖလော်ရီဒါတက္ကသိုလ်မှ ဆိုလာပန့်၏ ရွေ့လျားနေသော အစိတ်အပိုင်းများ ရွေ့လျားနေသော အစိတ်အပိုင်းများကို တစ်လမ်းမောင်း အဆို့ရှင်၏ တည်ဆောက်ပုံမှာ လွန်ခဲ့သော နှစ် 200 ကျော်က belidor ဆိုလာပန့်ကို စုပ်စက်မှ မြှင့်တင်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ . တစ်ချိန်တည်းမှာပင် British havel atomic energy research institute သည် Buddha luo dai ဟုခေါ်သော ဆိုလာပန့် ၃ ခုအတွင်း တစ်မျိုးကို တီထွင်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းသည် ရိုးရှင်းသော အပူပေးသည့် လေဆလင်ဒါကို အသုံးပြု၍ တက္ကသိုလ်မှ အမေရိကန်တွင် အသုံးပြုသော ပွက်ပွက်ဆူနေသော ယန္တရား အစား ရိုးရှင်းသော လေဆလင်ဒါကို အသုံးပြုသည်။ ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်၊ တိုးတက်ကောင်းမွန်ပြီး ဆိုလာပန့်တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး ရေစုပ်ထုတ်မှု စွမ်းဆောင်ရည် တိုးမြင့်လာသည်။
"ဥရောပဖွံ့ဖြိုးရေးရန်ပုံငွေ" ၏ 1989 စာရင်းဇယားအစီရင်ခံစာအရ 1983 ခုနှစ်မှစတင်၍ ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဆိုလာပန့်များသည် တစ်နှစ်လျှင် အလုံးရေ တစ်ထောင်နီးပါး တိုးလာခဲ့ရာ ယခုအခါတွင် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဆိုလာပန့်အလုံးရေ အနည်းဆုံး 6000 တပ်ဆင်ထားပြီး အဓိကအားဖြင့် လျှပ်စစ်ဓာတ်အားရရှိမှု နည်းပါးခြင်း၊ ကျေးလက်သုံး။
